سعی کنید برای فرزندتان کتاب‌هایی با مضمون شعر کودکان بخرید. این کتاب‌ها می‌تواند برای شش ساله‌ها جالب باشند، مثلاً:
· شش ساله ها به دلیل این که در شعرها کلمات تکرار می‌شوند، شعر را دوست دارند.
· آنها از کلمات بی‌معنی و همچنین صدا و واژه‌ها لذت می‌برند. (کلماتی که صداهای مشابهی دارند.)
· شش ساله‌ها تلاش می‌کنند از کارهایی که بزرگ‌ترها انجام می‌دهند، سر در بیاورند. (از کارهایی که هم‌زمان هم احساس دل‌گرمی و هم گیج شدن می‌کنند.)
· شش ساله‌ها تخیل واضح و زنده‌ای دارند. شخصیت‌های موجود در شعرها که شامل شوالیه‌ها، خرس‌ها و انواع موجودات و موقعیت‌های خیالی می‌شوند را آن چنان مشتاقانه نگاه می‌کنند که گویی بار اول‌شان است آنها را می‌بینند.
· این بچه‌ها همچنان خواندن را دوست دارند. اکنون آنها از کتاب‌هایشان چیزهایی را هم یاد می‌گیرند.
تلاش کنید تا بتوانید تعادلی را میان این که فرزندتان بزرگ شده ولی همچنان یک کودک محسوب می‌شود، پیدا کنید. به او اختیارات بیشتری برای انتخاب کردن بدهید، اجازه دهید لباس‌هایی را که دوست دارد بپوشد اما به او متذکر شوید که هنوز به اندازه کافی برای کنترل کارهایش بزرگ نشده است و همچنان در حال یادگیری است.
استراحت کافی داشتن
در این سن متوجه می‌شوید که فرزندتان نسبت به گذشته زودتر می‌خوابد. به مدرسه رفتن می‌تواند دلیل اصلی این تغییر رفتار در شش ساله‌ها شود.
بچه‌ها در این سن نیاز دارند که حدود ۱۰ تا ۱۲ ساعت در شبانه روز بخوابند. استراحت کافی آنها تاثیر بسزایی روی رفتار و عملکرد بهتر آنها در مدرسه دارد. بنابراین اگر او برای زودتر رفتن به رختخواب اعتراض می‌کند (مثلاً گفت که هیچ کس در کلاس ما ساعت ۸ به رختخواب نمی‌رود) روی حرف خود پافشاری کنید.
از همان روزهای اول برای او یک برنامه خواب ترتیب دهید. کوک کردن ساعت بسیار مهم است. قبل از خواب حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه را به حمام کردن، کتاب خواندن و گوش دادن به موسیقی آرام اختصاص دهید. بسیاری از والدین با بکار بردن این روش به نتایج خوبی رسیده‌اند.(حتی در کودکان کم حرف)
برای این که صبح آرامی داشته باشید، یک روش ساده این است که هر شب کیف کودکتان را چک کنید. هر روز بعد از این که فرزندتان از مدرسه به خانه بازگشت یا قبل از خواب، با هم کیف او را بررسی کنید و اطمینان یابید که برای فردا آماده است. تمام کاغذها یا چیزهایی را که نیاز دارد امضا شوند و به مدرسه بازگردانده شوند را بررسی نمایید. لباس‌های کثیف، جوراب‌ها، چیزهایی که روز قبل نشان داده شده، سنگ‌ها و هر چیزی که فرزندتان از سر راه خود برداشته و با خود آورده را بررسی کنید. مطمئن شوید که همه تکالیف انجام شده و در داخل کیف قرار گرفته است.
اگر کیف فرزندتان را به همراه خودش مرتب کنید، این موضوع به تدریج برای او یک عادت شده و بعد‌ها بدون یادآوری شما نیز این کار انجام خواهد داد. اما فکر نکنید که این اتفاق به این زودی‌ها می‌افتد. البته برخی از بچه‌ها بسیار مشتاق هستند تا خودشان وسایل‌شان را آماده کنند. دانستن خصوصیات فرزندتان به شما این امکان را می‌دهد تا بدانید نظارت‌تان باید چگونه باشد.
مدیریت رسانه
برخی از والدین با قرار دادن تلویزیون و کامپیوتر در جاهایی خاص، خارج از اتاق بچه‌ها، زمان استفاده از تلویزیون و کامپیوتر را برای فرزندان‌شان محدود می‌کنند. اما راه‌های دیگری نیز برای کنترل تعداد ساعاتی که بچه‌ها تلویزیون تماشا می‌کنند، وجود دارد.
یک سری قوانین درباره این که آنها اجازه دارند چه چیزهایی را تماشا کنند، وضع کنید. مطمئن شوید که فرزندتان قبل از روشن کردن هر چیزی از شما اجازه می‌گیرد.
خودتان را درگیر کنید. مادامی که با فرزندتان بازی می‌کنید، درک می‌کنید که چرا کودکتان جذب برخی از برنامه‌های کارتونی می‌شود. اگر شما به برنامه‌ای که می‌بیند علاقه نشان دهید، کودکتان خوشحال و هیجان‌زده می‌شود. شما مجبور نیستید وقت زیادی را به این کار اختصاص دهید (یک مدت زمان کوتاه نیز کافی است.) درباره چیزهایی که با هم می‌بینید، صحبت کنید. کافی است با ذکر یک نکته کوچک، چیزهایی را که برایتان ارزشمند است، به او آموزش دهید. مثلاً “دیدی که چطور با پدرش صحبت کرد؟ فکر می‌کنی مادرش او را تنبیه می‌کند؟”
آیا عادت دارید از آب میوه استفاده کنید؟ اگر شما به کودکتان همراه با میان وعده، آب میوه می‌دهید، بهتر است در این باره تجدید نظر کنید. بهتر است از همه میوه‌هایی که دارای ویتامین و فیبر هستند، استفاده کنید. مصرف آب میوه می‌تواند باعث سفید شدن مو شود. سعی کنید عادت کنید همراه میان وعده از آب و همراه غذا از شیر استفاده کنید.
قدرت مثبت‌نگری
یک گفته قدیمی وجود دارد که می‌گوید چطور می‌توانید کودکتان را به رفتار خوب ترغیب کنید: “چنان چه روی نقاط مثبت تاکید کنید، نقاط منفی حذف می‌شوند.”
تمرکز کردن روی آنچه کودکان به اشتباه انجام می‌دهند، آسان است. به کمک روشی مثبت، می‌توانید تلاش کمتری بکنید و همچنین به نتیجه بهتری دست یابید. بکار بردن یک رفتار مناسب، تاثیر گذارتر از تنبیه است. “من روش تو را دوست داشتم. نوبت گرفتن ایده خوبی بود.” مثبت صحبت کردن باعث می‌شود که کودک شما به رفتارهای خوب بیشتر توجه کند.
در این شرایط می‌توانید برای او جایزه‌ای در نظر بگیرید که به مراتب از رشوه بهتر است. شما با دادن جایزه به او نشان می‌دهید که انجام دادن یک کار خوب می‌تواند نتیجه مثبتی را در برداشته باشد.
در مواقعی که لازم است رفتار بد فرزندتان را اصلاح کنید. سعی کنید لحن‌تان مثبت باشد، برای مثال به جای این که با فریاد بگویید “برای برادرت اسم نگذار” به آرامی بگویید “تو باید با برادرت با احترام رفتار کنی. آیا اسم گذاشتن روی برادرت مودبانه است؟”
این گونه صحبت کردن نیاز به تمرین زیادی دارد، اما به شدت تاثیر گذار است.
همانطور که محبت شما نسبت به فرزندتان از دید کسی پنهان نمی‌ماند، فرزند شما هم این محبت را می‌ببیند و درک می‌کند. برای کودکان بسیار مهم است که والدین‌شان آنها را در آغوش بگیرند و ببوسند، یا این که مادرشان به گرمی به آنها خوشامد بگوید. اگر چه شاید این طور به نظر بیاید که آنها به رفتارهای شما کوچک‌ترین توجهی نمی‌کنند اما بدانید که آنها رفتارهایتان را به خوبی زیر نظر می‌گیرند.
