گفتار درمانی چیست؟

گفتار درمانی، درمانی است که توانایی صحبت کردن و استفاده از سایر مهارت های زبانی را بهبود می بخشد. گفتاردرمانی کمک می کند افکار فرد بیان شود و بفهمد دیگران چه می گویند. همچنین می تواند مهارت هایی مانند حافظه و توانایی حل مشکلات را بهبود بخشد.
گفتار درمانی به شما کمک می کند تا توانایی صحبت کردن و برقراری ارتباط با زبان را بهبود بخشید. اینکه به چه نوع گفتار درمانی نیاز دارید به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله سن شما و اینکه چه وضعیت سلامتی یا چالش های گفتاری ممکن است داشته باشید.

بیمار در گفتاردرمانی با یک آسیب شناس گفتار زبان (گفتار درمانگر) کار خواهد کرد تا تمرینات و درمان هایی را پیدا کند که نیازهای خاص او را برطرف می کند. برخی از افراد برای صحبت کردن و برقراری ارتباط به کمک نیاز دارند و برخی برای پردازش و درک بهتر زبان به گفتار درمانی نیاز دارند. آسیب شناس گفتار و زبان درمان مناسب را بر اساس وضعیت خاص بیمار توصیه می کند. رویکردها و دسته بندی های مختلفی از گفتار درمانی وجود دارد و گفتاردرمانگر یکی از بهترین روش ها را برای فرد پیدا می کند.

گفتار درمانی می تواند به شما در بهبود وضعیت زیر کمک کند:

• مهارت های زبانی اولیه (به ویژه کودکانی که صحبت کردن و برقراری ارتباط را یاد می گیرند).
• امکان استفاده از صدای فرد بیمار
• درک زبان (چقدر خوب کلمات و زبان را درک می کنید).
• تسلط (چقدر خوب و راحت می توانید از زبان استفاده کنید).
• وضوح و بیان (چقدر به راحتی می توانید درباره آنچه که می خواهید ارتباط برقرار کنید).

چگونه می توان فهمید که به گفتار درمانی نیاز داریم؟

اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما یا فرزندتان دچار اختلال گفتاری هستید، چند غربالگری اولیه را توصیه می کند. این آزمایشات به تعیین علت اساسی هر گونه مشکل ارتباطی کمک می کند.

به عنوان مثال، اگر کودک شما در برقراری ارتباط مشکل دارد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است کودک شما را برای آزمایش شنوایی به یک متخصص شنوایی شناس ارجاع دهد. اگر فرزند شما تست شنوایی را قبول کند، ممکن است نیاز داشته باشد با یک آسیب شناس گفتار-زبان کار کند.

کدام بیماری ها با گفتار درمانی درمان می شوند؟

گفتار درمانی می تواند برای هر کسی که اختلال ارتباطی دارد مفید باشد. ممکن است پزشک در صورتی که اختلال شنوایی یا وضعیت سلامتی دارید که بلع را دشوار می کند،  گفتار درمانی را نیز پیشنهاد کند. پزشک شما ممکن است گفتار درمانی را برای کمک به موارد زیر توصیه کند:

آفازی:

افراد مبتلا به آفازی ممکن است در خواندن، نوشتن، صحبت کردن و درک زبان مشکل داشته باشند. این بیماری اغلب پس از سکته یا آسیب به ناحیه ای از مغز که زبان را پردازش می کند، ایجاد می شود.

آپراکسی:

افراد مبتلا به آپراکسی می دانند چه می خواهند بگویند، اما در شکل دادن کلمات مشکل دارند. آنها ممکن است در خواندن، نوشتن، بلع و سایر مهارت های حرکتی مشکل داشته باشند.

اختلال بیان:

افراد مبتلا به اختلالات بیانی قادر به تولید صداهای کلمه خاصی نیستند. برای مثال، آنها ممکن است یک صدا را جایگزین صدای دیگری کنند؛ مانند گفتن “wed” به جای “قرمز” یا “thith” به جای “این”.

اختلالات شناختی ارتباطی:

اگر ناحیه ای از مغز که توانایی تفکر شما را کنترل می کند آسیب ببیند، ممکن است در برقراری ارتباط مشکل داشته باشید. افراد مبتلا به اختلالات شناختی ارتباطی ممکن است مشکلاتی در گوش دادن، صحبت کردن، حافظه و حل مسئله داشته باشند.

دیزآرتری:

افراد مبتلا به دیزآرتری ممکن است گفتار کند یا نامفهوم داشته باشند. این زمانی اتفاق می افتد که عضلات کنترل کننده گفتار شما ضعیف شوند. علل شایع عبارتند از سکته مغزی، مولتیپل اسکلروزیس (MS)، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) یا سایر اختلالات سیستم عصبی.

اختلالات بیانی:

افراد مبتلا به اختلال بیان ممکن است در بیان کلمات یا بیان افکار خود دچار مشکل شوند. اختلالات بیانی با سکته مغزی یا سایر رویدادهای عصبی، تاخیر در رشد و کاهش شنوایی مرتبط است.

اختلالات روانی:

اختلالات روانی سرعت، جریان و ریتم گفتار شما را مختل می کند. لکنت (گفتار قطع شده یا مسدود شده) یک اختلال روانی است. به هم ریختگی (سخنرانی که با هم ادغام شده و سریع است) نیز همینطور است.

اختلالات دریافتی:

افراد مبتلا به اختلالات دریافتی در درک یا پردازش آنچه دیگران می گویند مشکل دارند. آنها ممکن است دایره لغات محدودی داشته باشند، در پیروی از دستورالعمل ها مشکل داشته باشند یا به نظر می رسد که علاقه ای به گفتگو ندارند.

اختلالات پیچش صدا:

اختلالات پیچش صدا شرایطی هستند که بر حفره های دهان یا بینی تأثیر می گذارند. آنها می توانند جریان هوا را مسدود کرده و ارتعاشاتی را که به شنیدن صداها کمک می کند تغییر دهند. شکاف کام، تورم لوزه ها و سایر شرایطی که بر ساختار دهان و بینی شما تأثیر می گذارد، می تواند باعث اختلالات تشدید شود.

چه فعالیت هایی در گفتار درمانی انجام می شود؟

برای کودکان، گفتار درمانی معمولا شامل بازی است، مانند فعالیت های توالی یا بازی های رومیزی مبتنی بر زبان.

برای بزرگسالان، گفتار درمانی معمولاً بر بهبود یا بازسازی مجموعه مهارت های خاصی مانند تقویت هماهنگی بین مغز و دهان شما متمرکز است.

چند نمونه از فعالیت های گفتار درمانی عبارتند از:

تمرینات زبان و دهان:

گفتار درمانگر تمرینات و حرکاتی را به شما نشان می دهد که باعث تقویت دهان و زبان شما می شود. این تمرینات به آموزش زبان شما کمک می کند تا در الگوهای هماهنگ حرکت کند.

حرکات صورت:

کنترل حالت صورت می تواند به بهبود مهارت های حرکتی شما کمک کند. ممکن است درمانگر از شما بخواهد که لبخند بزنید یا لب هایتان را جمع کنید، سپس صورتتان را شل کنید.

خواندن با صدای بلند:

اگر اختلال گفتاری شما را از حرکت صحیح دهان و زبان باز می دارد، بلندخوانی می تواند ارتباط بین مغز و دهان شما را تقویت کند.

بازی با کلمات:

مطالعات نشان داده است که بازی های حافظه، جستجوی کلمات و جدول کلمات متقاطع می توانند عملکرد شناختی را حفظ کرده و مهارت های تفکر را بهبود بخشند.