پنج سالگی نشانه آغاز مدرسه برای بسیاری از کودکان است. وارد شدن به محیط پر هیاهو، بازی و فعالیت‌های مدرسه برای بچه‌ها، در این سن آسان است. برای عقب نیفتادن کودک‌تان از دیگران وقت بگذارید. برای او کتاب و وسایل جدید خریداری کنید.
برخی از والدین برای فرزندان‌شان نامه‌های سالیانه می‌نویسند که در آنها به اتفاق‌های جالبی که در گذشته رخ داده، خصوصیات اخلاقی و شخصیت فرزندشان در سنین پایین‌تر و همچنین آرزوها و امیدهایی که در آن سال‌ها برای فرزندشان داشته اند، اشاره می‌کنند و آنها را در تولد 18 سالگی به فرزندشان می‌دهند. اگر این کار را قبلاً انجام نداده‌اید، از هم اکنون آغاز کنید.
خواب کافی
به نظر می‌رسد، تا زمانی که کودک پنج ساله‌تان را مجبور به خوابیدن نکنید، او از حرکت و بازی دست بر نمی‌دارد. بچه‌ها در این سن نیاز دارند که حداقل 10 تا 12 ساعت در شبانه روز بخوابند.
البته بدیهی است که برخی از افراد و حتی برخی بچه‌ها نیز به زمان کمتری برای خوابیدن نیاز دارند. اگر فرزند شما به اندازه کافی نخوابد، ممکن است بد خلق شود یا در طول روز به سختی بتواند تمرکز کند.
اگرچه کودک شما در مقایسه با زمانی که یک ساله بود بزرگتر شده اما او مانند گذشته به یک برنامه زمانی برای خواب نیاز دارد. می‌توانید کارهایی انجام دهید که کودک شما راحت‌تر به خواب برود. (مثلاً قصه گفتن یا کتاب خواندن)
بهتر است وسایل الکترونیکی را از اطراف تخت کودک‌تان دور کنید. وجود این وسایل باعث می‌شود که آنها سخت‌تر به خواب روند. (به سئوال و جواب‌های او در موقع خوابیدن توجه نکنید، مثلاً سئوال‌هایی درباره احتمال چاقی)
راست یا چپ؟
در این سن بیشتر بچه‌ها برای انجام کارهایشان از دست غالب استفاده می‌کنند. (دستی که قاشق را به دست می‌گیرد) 90 درصد بچه‌ها از دست راست‌شان برای انجام کارها استفاده می‌کنند، اما چپ دست بودن فرزند شما یک امر کاملاً طبیعی است.
آن روزها که مردم فکر می‌کردند چپ دست بودن بد است و تلاش می‌کردند که چپ دستی فرزندشان را درمان کنند، گذشته است. پژوهش‌هایی روی چپ دستی و راست دستی در حال انجام است. برخی از دانشمندان معتقدند که چپ دست‌ها خلاق‌تر هستند.
چیزی که باید بدانید این است که در دنیای امروز ما گاهی اوقات چپ دست‌ها می‌توانند توسط راست دست‌ها، احساس ناراحتی و محرومیت کنند. برای درک این مطلب کافی است ببینید که موس کامپیوتر شما در کدام طرف قرار گرفته است. (این موضوع برای چپ دست‌ها دلچسب نیست.)
اگر کودک شما چپ دست است، جای مناسبی را سر میز شام برایش در نظر بگیرید تا آرنج کسی که در کنارش نشسته برای او دردسر نداشته باشد. همچنین به خاطر بسپارید وسایلی که برای او می‌خرید مختص چپ دست‌ها باشد.
ارتباط با اقوام
پدربزرگ و مادربزرگ‌ها نقش مهمی در زندگی کودکان شما دارند. اگر شما از آنها دور هستید، چگونه می‌توانید رابطه میان فرزندتان و پدر و مادر بزرگش را محکم نگه دارید؟ مرتب به آنها سر زدن و تلفن کردن می‌تواند روش بسیار خوبی باشد. می‌توانید از سیستم‌های آنلاین استفاده کنید و بدین ترتیب می‌توانید مادامی که صحبت می‌کنید، چهره آنها را نیز ببینید.
برخی از خانواده‌ها از وب‌سایت‌ها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند. بدین ترتیب شما می‌توانید عکس‌ها، ویدئو‌ها و هنر دست فرزندان‌تان را اسکن کنید و با ایمیل برای پدربزرگ و مادربزرگ‌هایش بفرستید.
یک راه دیگر برای محکم کردن این رابطه خویشاوندی این است که با فرزندتان درباره والدین‌تان صحبت کنید. با هم آلبوم‌های عکس تماشا کنید. برای او یک آلبوم کوچک درست کنید و عکس‌های خویشاوندان دور خود را در آن قرار دهید. این روش به او کمک می‌کند تا چهره آنها در ذهن‌اش باقی بماند.
تعیین حد و مرز
آیا شما به فرزندتان اجازه می‌دهید تنها به خیابان برود و یا تنها با دوچرخه به خانه دوست‌اش برود؟ آیا او می‌تواند بدون هیچ مراقبتی در حیاط بازی کند؟ این گونه تصمیم‌گیری‌ها برای والدین بسیار سخت است. باید بتوانید در حالی که از او مراقب می‌کنید، او را تشویق کنید که مستقل باشد.
کارشناسان معتقدند تا زمانی که کودکان به سن ده سالگی نرسیده‌اند، آمادگی تنها بیرون رفتن یا دوچرخه سواری را ندارند. بازی کردن در حیاط مقتضای سن آنهاست. اما برای تصمیم‌گیری در این باره باید به فاکتور‌های دیگری نیز توجه کنید. فاکتورهایی مانند: کجا زندگی می‌کنید؟ در محل زندگی شما ترافیک چگونه است؟ و مهمترین آنها، آیا فرزند شما به اندازه کافی بزرگ شده است؟ شما او را به خوبی می‌شناسید. محتاط است یا بی‌پروا؟ از قوانین موجود در خانواده پیروی می‌کند؟
بچه‌ها در این سن آنقدر بزرگ شده‌اند که اهمیت امنیت را درک کنند و از قوانین ساده ایمنی پیروی کنند. اما بین دانستن و پیروی کردن از قوانین تفاوت وجود دارد. پنج ساله‌ها بی‌پروا هستند و دوست دارند که از خط قرمز‌ها عبور کنند. آنها همیشه خطر را تشخیص نمی‌دهند. بنابراین شما باید همچنان مراقب کارهایی که او می‌کند باشید.
آیا از این که همیشه مجبورید بگویید نه، خسته شده‌اید؟ فرزند شما هم ممکن است از این موضوع خسته شده باشد. این پیشنهاد‌ها را امتحان کنید:
· به جای اینکه بگویید “انقدر ندو”، بگویید “راه برو و بازی کن”
· از توصیف کننده‌ها برای تعیین اندازه استفاده کنید. به جای “شیرینی را قبل از شام نخور.” بگویید “می‌توانی بعد از شام شیرینی بخوری.”
دوچرخه به جای سه چرخه
آیا فرزند شما برای این که به جای سه چرخه از دوچرخه استفاده کند، آماده شده است. این پرسش‌ها را در نظر بگیرید:
هماهنگی او چگونه است؟ دوچرخه سواران در حین دوچرخه سواری به حفظ تعادل، هماهنگی بین پاها، دور زدن و ایستادن نیاز دارند. آیا می‌تواند تعادلش را حفظ کند؟ آیا می‌تواند با یک پا بالا و پایین بپرد و لی لی کند؟
حفظ تعادل نه تنها برای دوچرخه سواری ضروری است بلکه سخت‌ترین بخش برای به مهارت رسیدن آن است.
آیا او می‌تواند بدون این که پایش را روی زمین بگذارد، سوار اسکوتر شود؟ معمولاً بچه‌ها، از اسکوتر کمتر می‌ترسند و حفظ تعادل و دور زدن را بدون ترس از افتادن از این وسیله می‌آموزند. اگر فرزندتان به تنهایی می‌تواند با اسکوتر حرکت کند، برای دوچرخه سواری آماده است.
بچه‌هایی که به خوبی هماهنگ نیستند می‌توانند از چرخ کمکی استفاده کنند و مابقی می‌توانند دوچرخه را جایگزین سه چرخه بکنند.
مطمئن باشید که اولین دوچرخه فرزندتان به اندازه‌ای باشد که بتواند پاهایش را روی زمین قرار دهد. این حالت برای او راحت‌تر است و کمتر ترس دارد.
در حالی که دارید صدای لوکوموتیو در می‌آورید، کتف‌های او را نزدیک صندلی نگه دارید. این روش به او کمک می‌کند که تعادلش را به درستی حفظ کند.
از ابتدا به اصول ایمنی اهمیت دهید، استفاده از کلاه ایمنی، غیر قابل مذاکره است.
