طبق تعریف ها و تحقیقات، اوتیسم فقط در صورتی قابل تشخیص است که علائم قبل از سه سالگی ظاهر شود. در نتیجه، اوتیسم معمولاً در کودکان تشخیص داده می شود. شرایطی نیز وجود دارد که بیماری اوتیسم در نوجوانان یا بزرگسالان تشخیص داده می شود، اما میانگین سن تشخیص بین 3 تا 6 سالگی است.
از آنجا که اوتیسم معمولاً در کودکی تشخیص داده می شود، بسیاری از افراد آن را یک اختلال کودکی می دانند. برهمین اساس بیشتر برنامه ها، روش های درمانی و حمایتی فقط برای کودکان مبتلا به اوتیسم و والدین آنها در دسترس است.
اوتیسم در کودکی چگونه جلوه می کند؟
محقیقن می گویند اگر شما یک کودک مبتلا به اوتیسم را ملاقات کنید به ظاهر هیچ فرقی با کودکان عادی نمی کند. این گفته، خوب یا بد، کاملاً دقیق است. شما نمی توانید با نگاه اول یک کودک اوتیسمی را تشخیص دهید. کودکان اوتیستیک متفاوت نیستند. كودكان مبتلا به اوتیسم می توانند ساكت یا گول زننده باشند. رفتارهای آنها می تواند از دمدمی مزاجی تا پرخاشگرانه متغیر باشد. آنها ممکن است از نظر تحصیلی و حتی در دانشگاه خوب عمل کنند یا با ناتوانی در یادگیری روبرو شوند.
با این حال، کودکان مبتلا به اوتیسم ویژگی های خاصی دارند که آنها را متمایز از دیگران می کند. یادآوری این نکته حائز اهمیت است که اوتیسم نوعی اختلال فراگیر است، به این معنی که هیچ علائم یا رفتاری مجزا، به خودی خود، نشان دهنده اوتیسم نیست.
همچنین توجه به این نکته ضروری است که برای واجد شرایط بودن تشخیص اوتیسم، اختلاف ویژگی ها باید قابل توجه باشد. به عنوان مثال، یک کودک معمولی ممکن است ساکت و خجالتی باشد و این ممکن است والدین او را نگران کند. اما اگر کودک قادر به پاسخگویی مناسب در هنگام مراجعه به روانشناس باشد، در هنگام سؤال به سؤالات پاسخ دهد و زندگی روزمره را بدون تلاش زیاد مدیریت کند، کمرویی او احتمالاً از ویژگی های شخصیتی او است تا نشانه اوتیسم.
بنابراین اوتیسم چیست؟
کودکان مبتلا به اوتیسم تقریباً همیشه دارای نوعی اختلال گفتار هستند
ممکن است آنها به هیچ وجه صحبت نکنند، تأخیر در گفتار داشته باشند، با یک صدای غیرمعمول صحبت کنند، یا ممکن است آنها به معنای واقعی کلمه سخنان تلویزیونی را به خاطر بیاورند و تکرار کنند. ممکن است آنها خیلی سریع صحبت کنند، همین حرف ها را بارها و بارها بگویند.
کودکان مبتلا به اوتیسم همیشه مشکل ارتباط اجتماعی دارند
باز هم، این تفاوت آنها ممکن است به طرق مختلف ظاهر شود. آنها ممکن است به هیچ وجه با کسی تعامل نداشته باشند، اشیاء را بچرخانند، یا مرتباً دستشویی را بشورند. آنها ممکن است اصرار داشته باشند که راه خودشان را طی کنند و همواره منافع خود را دنبال کنند یا ممکن است بسیار منفعل باشند.
بیشتر کودکان مبتلا به اوتیسم نوعی اختلال عملکرد حسی دارند
آنها ممکن است هوس کنند یا از سر و صدای بلند، بغل کردن، طعم دهنده های قوی و یا بوی قوی بیزار باشند. آنها ممکن است نسبت به نور بسیار حساس باشند و یا با صداها و حرکات کوچک اذیت شوند. بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم از ورودی حسی که دیگران ممکن است حتی به آن توجه نکنند یا با صداهای خاصی (صدای جیر جیر ، صدای حیوانات، گریه نوزادان) بسیار ناراحت شوند.
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب متفاوت از سایر کودکان حرکت می کنند
کودکان اوتیستیک روی انگشتان پا یا پشت پا راه می روند. همچنین کودکان اوتیستیک احتمالاً حتی با دستهایی که کنارشان هستند سخت قدم می زنند یا مانند یک فرد بی دست و پا و شل راه می روند. آنها ممکن است دست و پا چلفتی باشند و زمان زیادی را برای پرتاب، گرفتن، نوشتن یا نقاشی نیاز داشته باشند.
بچه های دارای اوتیسم متفاوت از همسالان معمولی خود رفتار می کنند
کودکان اوتیستیک در ارضای نیازهای اساسی خود ناتوان هستند. رفتارهای آنها نیز متفاوت است. بچه های اوتیستیک اغلب “پشتکار” دارند، به این معنی که آنها دقیقاً به همان شکل اولیه و تکراری بر روی یک فکر، ایده و رفتار گیر می کنند. آنها معمولاً در کارهای روزمره گیر می كنند و هنگام تغییر روال های عادی بسیار ناراحت می شوند. در بعضی موارد، کودکان اوتیستیک می توانند پرخاشگر یا خودآزار باشند یا ممکن است فرار کنند.
چرا تشخیص اوتیسم در کودکان مهم است؟
دلایل مختلفی وجود دارد که تشخیص و درمان به موقع اوتیسم در کودکان بسیار مهم است. در اینجا فقط چند مورد ذکر شده است:
- نشان داده شده است که درمان زودرس و فشرده در بهبود چشمگیر رشد کودک مؤثر است. هرچه علائم فرزند شما کمتر و ملایم تر باشد، بهتر می تواند در برنامه های فراگیر مدرسه و تجربیات جامعه شرکت کند.
- درک دلایل رفتارها و چالش های فرزند شما می تواند به شما در درک بهتر آنچه فرزندتان برای موفقیت نیاز دارد کمک کند.
- مدارس و مراکز خدمات توانبخشی طیف گسترده ای از خدمات رایگان را به کودکان مبتلا به اوتیسم ارائه می دهند که با تأخیر در دسترس کودک قرار نمی گیرد.
- تأمین اجتماعی، بیمه ها و سایر آژانس ها ممکن است بتوانند در رفع نیازهای خاص فرزندتان به شما کمک کنند.
- اوتیسم اکنون به قدری شناخته شده است که بسیاری از مراکز غیردولتی و شرکت ها به طور خاص نیازهای خانواده های دارای کودک اوتیسم را تأمین می کنند. پس از تشخیص فرزندتان، به سرعت برنامه های سازگار با اوتیسم را پیدا کنید، از تیم های ورزشی گرفته تا شب های فیلم تا روزهای خاص در باغ وحش.
- وقتی تشخیص فرزند خود را بدانید، می توانید برنامه ها و گروه های حمایتی پیدا کنید و با والدین با چالش های مشابه روبرو شوید. نه تنها منابعی را پیدا خواهید کرد که هرگز از آنها مطلع نبودید بلکه ممکن است دوستان جدیدی هم پیدا کنید، هم برای خودتان و هم برای فرزندتان.
اگر فکر می کنید فرزند شما ممکن است اوتیستیک باشد!
ممکن است احساس کنید که فرزند شما باید برای اوتیسم ارزیابی شود. اگر اینگونه است:
- کمی بیشتر در مورد علائم اختلال اوتیسم بخوانید تا مطمئن باشید که تفاوت فرزندتان از سایر چالش های رشدی متفاوت است.
- با پزشک متخصص اطفال خود صحبت کنید تا متوجه شوید که آیا او با ارزیابی شما موافق است یا خیر
- با مدیر مدرسه خود صحبت کنید تا مشخص شود که آیا آنها امکان ارزیابی رایگان فرزندتان را دارند یا خیر. در غیر این صورت، ممکن است آنها بتوانند کلینیک یا پزشکی را که با آنها کار می کند، توصیه کنند.
- پزشک یا کلینیک توانبخشی خود را انتخاب کنید و قرار ملاقات بگذارید.
- از مراجعه به متخصص روانشناسی خجالت نکشید. اگر فرزند شما اوتیستیک باشد، مطمئناً کار درستی انجام داده اید. و اگر فرزند شما تاخیر یا چالش هایی در رشد دارد، شما این موارد را کشف کرده اید و می تواند آنها را تحت درمان قرار دهد. اگر فرزند شما به سادگی در حال پیشرفت است، می توانید ذهن خود را راحت کنید.
- خلاصه اینکه، یک ارزیابی کوچک می تواند کمک کند. و از آنجایی که معمولاً ممکن است کودک شما به طور رایگان ارزیابی شود، چه چیزی را باید از دست بدهید؟
منبع: verywellhealth
سلام خسته نباشید
خیلی عالی و مفید بود.